همان اولین بار..

بذر محبتت را در دلم کاشتی

آنقدر در دلم ریشه دوانی که از عمق وجود حس کردمت...

مهرت شاخه و برگ داد و به گل نشست

هر روز شاخه گلی از آن چیدم و در گلدان خاطره ام گذاشتم

امروز آن روزها و لحظه ها...

رنگ و بو باخته اند...

لیکن ...

نگاهم به آفتاب زندگی ست ..

شاید این بار مهربان تر تابید!

دوباره این خزان

در یک روز بارانی...

خیس باران نگاهت خواهم شد

و از پشت پرچین آن روزهایمان سرکی خواهم کشید

شاید دوباره از باغچه مهربانی ات خاطره ای رویید