قصه عشقی که می گم
عشقه لیلای مجنونه
با یه روایت دیگه
لیلی جای مجنونه
مجنون سر عقل اومده
شده آقای این خونه
تعصب و یک دندگیش
کرده لیلی رو دیوونه
اما لیلی بی مجنونش
دق می کنه و میمیره
با یه اخم کوچیک اون
دلش ماتم می گیره
می گه باید بسازه و
این مثل یه دستوره
همین یه راه مونده واسش
چون عاشقه مجبوره
زوره عشق تو زوره
احساس همیشه کوره
هر جا خود خواهی باشه
انصاف از اونجا دوره
عاقبت این لیلی ما
مثل گل های گلخونه
تو قاب سرد شیشه ای
پژمرده و دلخونه
حکایت عشق اونا
مثل برف زمستونه
آمدنش خیلی قشنگ
آب کردنش آسونه
قلب تو خالی از عشقو
بی نور و سوت و کوره
عاشق کشی مرامت
نگات سرده و مغرور
عشقو ببین توی نگاش
از کینه ی تو دوره
یه کاری کن تو هم براش
چرا عاشقیتم زوره
زوره عشق تو زوره
هر جا خود خواهی باشه
انصاف از اونجا دوره
زوره عشق تو زوره
احساس همیشه کوره
هر جا خود خواهی باشه
انصاف از اونجا دوره
زوره عشق تو زوره
احساس همیشه کوره
هر جا خود خواهی باشه
انصاف از اونجا دوره
